Marian Jaeschke (1904 – 1980)

Wystawa Profesora Mariana Jaeschke - wybitnego artysty i pedagoga Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi [obecnej ASP] - eksponowana będzie w Muzeum Historii Miasta Łodzi od 11 października  do 12 listopada 2006 r.

Marian Jaeschke, w  latach 1924 – 1929, studiował w ASP w Krakowie w pracowni rysunku W. Jarockiego, w pracowni malarstwa  Wojciecha Weissa  oraz w pracowni malarstwa dekoracyjnego i monumentalnego Felicjana Kowarskiego, wraz z którym,   w  1929 roku,  przeniósł się do  Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1937 roku, wcześniej zdobył uprawnienia pedagogiczne. Do 1939 r. był członkiem grupy „Przyzmat” i jednym z jej współzałożycieli.  Po upadku Powstania Warszawskiego, w którym stracił cały swój artystyczny dorobek, wywieziony został do Niemiec. Po zakończeniu II wojny znalazł się w Bambergu (Niemcy), gdzie powstał cykl rysunków wystawianych tamże. W 1947 roku  wrócił do Polski i osiedlił się w Łodzi, gdzie Leon Ormezowski – współzałożyciel i pierwszy dyrektor uczelni plastycznej WSSP w Łodzi – zaproponował mu pracę. M. Jaeschke początkowo nauczał liternictwa i rysunku a od 1948 roku – malarstwa.

W latach 1958 – 1960 był prorektorem PWSSP w Łodzi, następnie dziekanem Wydziału Tkaniny i Wydziału Ubioru, kierował też Studium Kształcenia Podstawowego. W łódzkiej uczelni plastycznej pracował do 1974 roku przechodząc na emeryturę w stopniu profesora nadzwyczajnego. Był cenionym i szanowanym pedagogiem, był  silną osobowością  i autorytetem. Był twórcą, który wypracował swój własny, niepowtarzalny i rozpoznawalny styl.

Profesor Marian Jaeschke w historii sztuki polskiej był przedstawicielem nurtu postimpresjonistycznego. Malował głównie  martwe natury, kompozycje, pejzaże i portrety. W jego twórczości znaczącą rolę odgrywał też rysunek.