Opis spektaklu
Intymna love story dwojga poranionych emocjonalnie, rozżalonych ludzi, którzy spotykają się aby - wobec nieplanowanej ciąży i perspektywy rodzicielstwa - porozmawiać o przyszłości ich burzliwego związku. Próbują odkryć, gdzie i kiedy popełnili błąd i zdecydować, czy uda się go naprawić. Próby pojednania i czułość mieszają się z brutalnością i agresją. Bohaterowie znęcają się nad sobą psychicznie i wzajemnie dręczą. Łamią wszelkie tabu, tocząc zaciekłą seksualną wojnę. Sztuka pokazana w 2002 roku na festiwalu teatralnym w Edynburgu okazała się skandalem obyczajowym, oskarżano ją o bezprecedensową obsceniczność. Widzowie opuszczali teatr w trakcie przedstawienia. Krytycy tymczasem docenili jej pionierski charakter, obrazoburczość wynikającą z łamania barier pruderii i skostniałych konwencji społecznych, podkreślali wyrazistość, dowcip i odwagę autora w eksplorowaniu ludzkiej psychiki i zachowań.
Anthony Neilson (rocznik 1967); skandalizujący szkocki dramaturg i reżyser. Współtwórca powstałego w latach dziewięćdziesiątych nurtu dramaturgii brytyjskiej określanego mianem nowego brutalizmu, do którego przypisani są również m.in. Sarah Kane i Mark Ravenhill. Estetyka szoku, którą posługują się młodzi twórcy, służyć ma rozbudzeniu moralnej wrażliwości społeczeństwa i jego odnowie.
Neilson jest autorem wyrazistych, odważnych, pełnych pasji sztuk, penetrujących nieodkryte obszary ludzkiej psychiki. Brytyjska krytyka upatruje w nim rejestratora i diagnostę mentalnych schorzeń, perwersji i dewiacji. On sam nie kryje, że jednym z jego ulubionych tematów jest seks. Wśród tytułów, które miały największy rezonans, oprócz bulwersujących Szwów (Stitching), wymienić należy sztuki: Penetrator, The Censor, The Lying Kind, Realism, The Wonderful Word of Dissocia, The Menu.
Polska prapremiera Szwów(pt. Zszywanie) w reżyserii Anny Augustynowicz odbyła się w 2004 roku w Warszawie, na deskach Teatru Rozmaitości. Spektakl został ocenzurowany po interwencji warszawskich radnych.
