Złote runo

Opera powstała w roku 1938, roku wielkich kryzysów ekonomicznych i politycznych i z tego też powodu od razu nie była zrealizowana na żadnej ze scen teatralnych. Jej jedyne wykonanie zostało zrealizowane jako audycja radiowa w paryskiej rozgłośni w cyklu „L’Opera de Dix-Heures”, prowadzonym przez Bronisława Horowicza. Salvadore Madariaga opracował libretto według jednego z wątków mitu greckiego o cudownym baranku ze złotą sierścią, który w wyprawie argonautów pomógł dzieciom króla Atamasa. Madariaga w swoim swobodnym potraktowaniu mitu uwalnia jednak wyobraźnię i urojenia, ucieka od przekazanych wartości i racjonalizmu, kreując pewien teatr absurdu. Mit o złotym runie przedstawiony  jest jak do góry nogami przekręcony obraz. Co zatem pozostaje po wspanialej legendzie? Samotny, stary tygrys, który znudzony samotnością otwiera pysk i gubi wszystkie sztuczne zęby…
Pierwsza sceniczna realizacja tej opery komicznej, powstaje dzięki współpracy Teatru Wielkiego w Łodzi i Festiwalu Tansmana, którego organizatorzy od wielu już lat propagują twórczość swojego patrona, tak silnie przecież związanego z Łodzią. ZŁOTE RUNO zdaje się więc być wisienką na torcie tegorocznej edycji Festiwalu.