Przed południem przed zmierzchem

W swoim najnowszym przedstawieniu Piotr Cieplak, jeden z najważniejszych współczesnych reżyserów teatralnych, wraz z tancerzami Nowego Dada stworzyli opowieść o tych pozornie nieistotnych, mało spektakularnych chwilach życia – o momentach zamyśleń.

Mam upodobanie do wycieczek w różne strony. Zawsze podejmuję się takiej pracy, która całkowicie różni się od tej wykonywanej ostatnio. To wynika z przekonania, że nie ma jednego sprawdzonego sposobu, jednego uniwersalnego języka. Ale również z przekonania, że za każdym razem gram tę samą melodię, choć wykonuję ją na różnych instrumentach. Na grzebieniu, na drewnianej fujarce, a czasem z pomocą orkiestry symfonicznej. Nie znam ostatecznego wyniku spotkania mnie samego ze światem i ta świadomość uzasadnia moją strategię reżysera teatralnego, który wciąż wybiera coraz to inne sposoby na tego spotkania opisywanie.

To przedstawienie jest pierwszym moim tak radykalnym doświadczeniem obejmującym kontakt z tancerzami. Wielokrotnie współpracowałem z Leszkiem Bzdyl i wyczulenie na język ciała nie jest mi obce. A jednak nigdy dotąd nie pracowałem z tancerzami w ten sposób, by ich ciała stanowiły główną materię spektaklu. Mimo to mogę o nim mówić dokładnie tak, jak o innych swoich spektaklach. Choć forma, wygląd zewnętrzny – instrument jest zupełnie inny.
Piotr Cieplak