Lew na ulicy

Duch Isobel, dziewięcioletniej Portugalki, krąży przy dźwiękach muzyki po obwodzie dużego koła... tak rozpoczyna się ta fascynująca, pełna tajemnic sztuka kanadyjskiej dramatopisarki, Judith Thompson.
W wygodny, poukładany świat pewnej społeczności wkracza mała Isobel, która nie potrafi odnaleźć drogi łączącej dwa światy - świat ludzi żyjących i świat umarłych. Jest zagubiona, zalękniona, szuka przewodnika.

Niespodziewanie gość z zaświatów pomaga ludziom w dotarciu do skrywanych emocji i uczuć, odkrywa ich mroczne tajemnice, wyzwala stłumione przez społeczne gry reakcje. Ostrzega przed tytułowym "lwem na ulicy", który, jako metafora zła i ciemnych stron ludzkiej natury, przyczajony czyha na nas i nasze życia.
"Lew na ulicy" to przejmująca, przesycona gęstą, niezwykłą atmosferą, sztuka o przenikaniu się światów, a jednoczeście wzruszająca opowieść o przebaczeniu, wyzwoleniu i pogodzeniu z samym sobą.

Tekst Judith Thompson został w 1991 roku uhonorowany nagrodą Chalmersów za najlepszy dramat kanadyjski sezonu.

"Czwarta sztuka Judith Thompson "Lew na ulicy" sytuuje ją w czołówce kanadyjskich dramatopisarzy. Znajdziemy tu typowe dla dramatopisarki połączenie precyzyjnej, nierzadko poetyckiej wyobraźni słownej i emocjonalnego napięcia sytuacyjnego"
(NH "Theatrum", wrzesień/ październik 1992)

Judith Thompson jest dramatopisarką, ale i aktorką, zazwyczaj także sama reżyseruje swoje sztuki. Jej szalona, niepokojąca wyobraźnia dramatopisarska bierze się z niezwykle silnego zmieszania psychologii i biologii przedstawianych postaci. W swoich sztukach często głównymi bohaterami czyni dzieci, by spojrzeć ich oczami na otaczającą rzeczywistość konfrontując to spojrzenie z perspektywą dorosłych zmagających się ze skrywanymi stronami ludzkiej natury, pożądaniem, libido, strachem.

Czytając sztuki Judith Thompson szybko przestajemy wyobrażać sobie Kanadę jako spokojny kraj słynący z poczciwych drwali, Ani z Zielonego Wzgórza i syropu klonowego.