Lekcja Autor sztuki: Eugene Ionesco
Opis spektaklu
TEATR ABSURDU wtargnął na sceny światowe w latach pięćdziesiątych XX w. Wówczas to grono dramaturgów osiadłych i pracujących w Paryżu (A. Adamow, S. Becket, J. Genet i E. Ionesco; później też H. Pinter) zaproponowało inne spojrzenie na otaczającą ich rzeczywistość, tworząc nowy "język", który burzył dotychczasowe konwencje teatralne. Opisując najistotniejsze problemy współczesności sięgali do groteski, parodii i ABSURDU. Ich bohaterowie działali wbrew zasadom logiki oraz teorii psychologicznych i byli uwikłani w pozornie bezsensowne sytuacje, będące pretekstem do ironicznego spojrzenia na obowiązujący świat wartości. Cechą charakterystyczną TEATRU ABSURDU są odwrócone relacje międzygatunkowe - komizm jest tu nośnikiem rozwiązań tragicznych, zaś tragizm komicznych. ABSURD jest obecny w literaturze światowej od schyłku XIX w. (A. Jarry, F. Kafka, M. Gogol czy B. Schulz) oraz w dramatach polskich autorów (Witkacy, T. Różewicz, S. Mrożek).
LEKCJA - Do domu (mieszkającego gdzieś na francuskiej prowincji) profesora, który udziela prywatnych lekcji przyjeżdża nastoletnia uczennica. Jest świeżo upieczoną maturzystką (matura "humanistyczna" i "przyrodnicza") i pragnie przygotować się do "egzaminów doktorskich", by czym prędzej uzyskać "pełny doktorat". Lekcja owa niepostrzeżenie zamienia się w konfrontację z profesorem i światem jego wartości, co prowadzi do nieoczekiwanego zakończenia. Uczennica jest w tej rozgrywce na "z góry" przegranej pozycji. Widzimy tu bezbronną jednostkę wplątaną w tryby "machiny", która zmiele wszystko, co stanie jej na drodze. Obywatel (uczennica) staje tu w obliczu "totalnego państwa" (profesor i służąca), nie tolerującego najmniejszych nawet odstępstw od stworzonego przez siebie systemu norm, traktując każdego ze swoich "poddanych" jak przedmiot, który w każdej chwili można przestawić na dowolne miejsce lub po prostu ZNISZCZYĆ. Skąd my to znamy?...