Opis
Inspiracją, która posłużyła mi do zbudowania nowego cyklu fotografii stały się dwa sposoby opisu tego samego świata, jakimi są: model geocentryczny i heliocentryczny. Powstałe prace traktuję jako pewną formę wzbogacenia widzenia i myślenia obrazem o rzeczywistości, w której przyszło mi żyć.
Aby odkryć jakiś nowy świat, do którego pragnie się dojść, trzeba najpierw wycofać się z tego starego. Ten nowy świat istnieje tylko na powierzchni fotografii, która go zatrzymuje. Obraz fotograficzny jest dla mnie prezentem od życia, podarowanym razem ze śmiercią, której nikt nie ominie, ale może się jej sprzeciwić przez sztukę – to ona posiada zdolność mierzenia się z przeznaczeniem. To ona powołuje obrazy jako formę obrony istnienia, zdolną inicjować pewne spory. Obraz, który sfotografuję, należy do przeszłości, jest moim śladem istnienia tu i teraz, jednocześnie może prowadzić człowieka do przyszłości. Taki obraz jest tylko metaforą i pewną możliwością spotkania z przedmiotem i sobą samym. Żeby powołać obraz do istnienia muszę zatrzymać się, by potem odnaleźć go w pustce i pójść za nim, dając się uwieść.
I tak oto mogę zostać sam, jak zakochany Alcybiades w „Uczcie” Platona, opuszczony przez Sokratesa.
Dostrzegam wreszcie światło w moim ciele, z którego wyłania się nowy obraz mnie samego.
Tomasz Michałowski
