Jamal

Historia Jamala rozpoczęła się w 1999 roku, kiedy dwóch muzyków pochodzących z Radomia - Tomasz "Miód" Mioduszewski i Łukasz Borowiecki - rozpoczęli współpracę tworząc głównie kawałki rapowe. W międzyczasie Miód założył specyficzną, kilkunastoosobową kapelę grającą muzykę z pogranicza reggae, ska, ragga, punk, a nawet hard core. Po wielu zagranych koncertach z formacją Le Illjah, Miód powrócił do intensywnej pracy przy projekcie Jamal.

Demo składu Jamal spotkało się z dużym zainteresowaniem wytwórni Pomaton EMI, która zaproponowała zespołowi kontrakt płytowy. W 2005 roku nakładem tejże wytwórni ukazał się debiutancki krążek Jamala "Rewolucje", który okazał się wielkim sukcesem, głównie za sprawą singli "Policeman", "Tubaka" czy "Kiedyś będzie nas więcej". Na płycie znalazły się utwory reggae, raggamuffin, hip-hop, a nawet kawałki inspirowane jazzem.

Następne płyty "Urban Discotheque" z 2008 roku oraz "Miłość" z 2013 roku okazały się niemałym zaskoczeniem dla fanów. Na krążku pojawiło się bowiem sporo nowych syntetycznych brzmień, które jednak idealnie komponowały się z reggae i energicznym wokalem Mioda.

Jamal zagrał mnóstwo koncertów zarówno z żywym składem, głównie jazzowych muzyków (bas, gitara, klawisze, perkusja, saksofon, puzon, trąbka), jak również z DJ’em jako Jamal Sound System.

Obecnie zespół promuje swoją czwartą płytę zatytułowaną "1994". Tytuł płyty nie jest oczywiście przypadkowy. Tomek Mioduszewski wraca na tej płycie do swoich młodzieńczych inspiracji muzycznych, ale przepuszcza je przez wrażliwość dojrzałego faceta i doświadczonego artysty. Każdy, kto w latach 90-tych był młodym, chłonącym muzykę człowiekiem, znajdzie na tym albumie kawałek samego siebie. Momentami będzie trochę sentymentalnie, ale przede wszystkim do bólu prawdziwie.

Piosenki na album powstawały od dłuższego czasu m.in. na próbach zespołu. Niektóre z nich publiczność mogła już usłyszeć na żywo podczas zeszłorocznych koncertów. Dzięki temu materiał jest bardzo żywy i pewnie dla wielu będzie zaskakujący – nowa energia, nowe brzmienie. Jest surowo i gitarowo, ale wciąż mocno w warstwie tekstowej, bo do tego przyzwyczaił nas Miodu. Produkcją albumu zajął się Marcin Bors (Fonoplastykon), a cały materiał został nagrany na setkę w uroczym Monochrom Studio.