Smażone, zielone pomidory

Bestsellerowa powieść Fannie Flagg, na podstawie której powstał kultowy film po raz pierwszy w polskim teatrze. Autorka, Fannie Flagg po zapoznaniu się z rejestracjami spektakli Elżbiety Czerwińskiej i tekstami dramatycznymi Remigiusza Grzeli, wyraziła zgodę na napisanie monodramu wg jej powieści.

Polska prapremiera na IX Ogólnpolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie.

Evelyn Coach przechodzi klimakterium. Jest samotna i nierozumiana przez męża. Nie umie się porozumieć z własnym dziećmi. Życie wydaje jej się czarną studnią bez dna. Każdego ranka budzi się z poczuciem, że oto dzisiaj wydarzy się coś, co odmieni jej życie, co pozwoli jej odnaleźć swoje w nim miejsce.

Pani Threadgoode ma 87 lat, mieszka w domu spokojnej starości, gdzie opiekuje się swoją przyjaciółką i dawną sąsiadką z Whistle Stop w Alabamie. Mija dzień za dniem i czuje, jak życie i ukryte w nim opowieści uciekają.

Evelyn Coach i Pani Threadgoode w zasadzie nic nie łączy. Jednak pewnego dnia, kiedy Evelyn odwiedza w domu spokojnej starości swoją teściową i zostaje przez nią wyrzucona na korytarz, kiedy zrozpaczona próbuje się pozbierać, pani Threadgoode poda jej kolejnego batonika, a potem zabierze ją w sentymentalną podróż do swojej przeszłości w uroczym miasteczku Whistle Stop, otworzy przed nią drzwi do istniejącej już tylko w jej pamięci Whistle Stop Cafe, gdzie dwie nierozłączne przyjaciółki Idge i Ruth podają najlepsze na świecie, kruchutkie smażone zielone pomidory. Okaże się też, że jej pamięć kryje kryminalną tajemnicę, która nie została rozwikłana przez żaden z sądów.

Co Evelyn Coach i Pani Threadgoode mogą sobie ofiarować? Czy te spotkania mogą odmienić ich życie? Czy przeszłość może uratować?

Pełen humoru i nostalgii tekst bawi i wzrusza wydobywając siłę, która tkwi w schowanych w pamięci fragmentach i opowieściach.

Elżbieta Czerwińska mierząc się z rolami obu bohaterek czyni też z tego tekstu osobistą opowieść o aktorze, który próbuje wrócić do zawodu, którego teatr jest w nim samym, nie podpiera się scenografią. Ma krzesło i pudełko z paroma drobiazgami, które zostają na pustym łóżku w jednoosobowym pokoju w domu spokojnej starości. Wystarczają jednak, żeby ożywić świat, którego już nie ma.

Elżbieta Czerwińska dostała nagrodę za osobowość sceniczną na VII Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie w 2009 roku za rolę Mai w monodramie Anny Mentlewicz „Kochany synu” w reż. Remigiusza Grzeli. Ten sam monodram Elżbieta Czerwińska i Remigiusz Grzela zrealizowali w TVP Kultura w 2008 roku.