Opis spektaklu
Opublikowany po raz pierwszy w 1953 roku w Paryżu "Ślub" to głośny dramat Gombrowicza wystawiany na wielu scenach światowych. Gombrowicz należy do pisarzy wyjątkowych w dziejach literatury.
Opisując i analizując świat używa własnego, specyficznego języka, wprowadza własne, indywidualne, kategorie, nazywając je często w sposób odległy od powszechnych przyzwyczajeń. Projektując bohatera stwarza mu sytuacje pełne wewnętrznych sprzeczności i antagonizmów. Wie dobrze, że osobnik ten jest bytem nieustannie zmiennym. Wiecznym uciekinierem i podróżnikiem, zbiegiem uciekającym przed Formą i przed skostnieniem. Gombrowicz zdaje się mówić, że nie ma w nas żadnego metafizycznego wnętrza, pustka i trwanie w niej, oto prawdziwe oblicze naszej duszy. Ustami głównego bohatera - Henryka opowiada o pułapce sztuczności, w jaką wpadamy rozpoczynając swój dialog z innym człowiekiem. Gombrowicz z tej słabości robi siłę - "wykrzywia" język do granic wytrzymałości, potęguje sztuczność, stroi miny. Proponuje nam zmierzenie się z tematem Formy, z której podobno nie ma wyzwolenia. Każe myśleć nad sposobami ucieczki przed schematami, które stają się bardzo często treścią naszego życia.
Ślub jest także próbą odpowiedzi na pytania: co stanowi o nas? Czy istnieje jakaś esencja poprzedzająca naszą egzystencję? Na ile żyjąc panujemy nad własnym życiem? Jak uciec przed formą? Jak dotrzeć przez kogoś do kogo, do siebie?
