Balkon

Jean Genet (1910-1986) wciąż elektryzuje widzów i czytelników na świecie.

Francuski pisarz o skomplikowanym, pełnym konfliktów z prawem życiorysie, dramaturg, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli awangardy teatralnej XX wieku. Uważa się go za burzyciela i moralistę zarazem. Premiery takich sztuk jak Balkon czy Parawany doprowadziły do burzliwych skandali. Porównywano go do Villona, Beaudlaire'a i de Sade'a, a nawet przyznawano mu pierwszeństwo wśród nich.
Jego sztuki rozgrywają się jak gdyby w świecie masek, luster, przebierania się, zamiany i kradzieży osobowości, błazenady traktowanej jako tajemnica istnienia. Taki świat wyrasta z filozofii autora, dającej się sprowadzić do podstawowej myśli, że ludzie są niezdolni być samymi sobą, istnieją tylko jako fałszywe wyobrażenia, jakie mają jedni o drugich

Balkon, podobnie jak inne sztuki Geneta jest ostrą satyrą obyczajową, wymierzoną przeciw społeczeństwu mieszczańskiemu. Tutaj przebierańcy wychodzą z alkowy, zaczynają żyć nowym życiem. Królowa, Generał, Biskup, Sędzia, wszyscy są nieprawdziwi, ale to nie przeszkadza im stać się w zniszczonym rewolucją państwie realnymi odtwórcami przybranych ról. Tak z gości burdelu, w którym pozwalano im przebierać się w ubrania dostojników, pełnić ich funkcje, na które nie zasługiwali, stają się godnymi szacunku obywatelami, Sędziami, Królowymi, Generałami.

Nowi liderzy porewolucyjnego państwa, wywodzą się z Wielkiego Balkonu, burdelu iluzji i niespełnionych marzeń. Burdel gwarantuje im satysfakcję i chwilowe spełnienie marzeń; gra nabiera tempa, kiedy sen staje się rzeczywistością. Iluzja i gra zawładną zniszczonym światem, ludzie zadowolą się nieprawdą byle nie musieli po raz kolejny doświadczyć zła. Ucieczka od odpowiedzialności za rzeczywistość i brak konsekwencji doprowadza do globalnego koszmaru egzystencji według reguł obłudnej gry.