Don Giovanni

W DON GIOVANNIM Wolfganga A. Mozarta po mistrzowsku splatają się ze sobą elementy lekkiej komedii z fragmentami pełnymi dramatycznego napięcia oraz grozy. Trudno też orzec, co jest wybitniejsze w tym słynnym dramma giocoso: genialna muzyka czy absolutnie kongenialne libretto Lorenza da Pontego. Narrację o niepoprawnym rozpustniku nie sposób porównywać z błahymi historyjkami, jakie służyły za kanwę większości ówczesnych oper komicznych. Da Ponte nawiązał w niej do sztukiEL BURLADOR DE SEVILLATirsa de Molina, która była też inspiracją dla Molierowskiego DON JUANA. Warto jednak pamiętać, że miłosne podboje Don Giovanniego posłużyły twórcom za rusztowanie dla znacznie bardziej doniosłej intrygi. Rozwiązły szlachcic ginie w otchłani nie za to, że uwiódł kobiet „w Hiszpanii tysiąc trzy”, lecz za to, że naigrawając się z Komandora, zakłócił porządek świata zmarłych. Wszystkie te czynniki zapewniają temu dziełu niezliczone realizacje przy wypełnionych po brzegi widowniach teatrów na całym świecie.