Soundedit 2015 - W.Waglewski i goście, Bob Geldof

Wojciech Waglewski
Kompozytor, autor tekstów, producent muzyczny, lider i założyciel jednego z najważniejszych polskich zespołów rockowych – Voo Voo. Utworzony w latach 80. zespół, wydał jak dotąd blisko trzydzieści albumów. Podczas Międzynarodowego Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit ’15 muzyk wystąpi ze specjalnie przygotowanym koncertem. 

Prócz wielu sukcesów, które odnosił z Voo Voo, Waglewski solowo współpracował  z najważniejszymi artystami polskiej senny jazzowej i rockowej, zrealizował także wiele projektów z artystami zagranicznymi. Muzyk jest laureatem m.in. „Paszportów Polityki” i „Fryderyków” – nagród Polskiej Akademii Fonograficznej. 

Waglewski jest także kompozytorem muzyki do filmów oraz licznych spektakli teatralnych. W latach 2010-2011 był dyrektorem artystycznym i współtwórcą jednego z najbardziej rozpoznawalnych festiwali w Polsce - „Męskie Granie”. 

Zarazem jest producentem płyt m.in.: „Cztery” oraz „Sufit” (zespół Raz, Dwa, Trzy), Martyny Jakubowicz, Waglewski & Maleńczuk „Koledzy”, Voo Voo & Haydamaky. Artysta jest również autorem kompozycji i współproducentem płyty Marii Peszek „Miastomania”.
    
Aktualnie wraz z zespołem Voo Voo promuje, wydany w październiku 2014 r., nowy studyjny album pt. „Dobry Wieczór”, na którym gościnnie wystąpił wybitny pieśniarz z Azerbejdżanu Alim Qasimov. Wspólnie wykonywany przez nich utwór pt. „Gdybym” przez 5 tygodni zajmował #1 miejsce Listy Przebojów Trójki. Za album „Dobry wieczór” zespół otrzymał „Fryderyka 2015” w kategorii „Najlepszy Album Muzyka Korzeni i Źródeł”, a sam Wojciech Waglewski „Fryderyka 2015” za produkcję muzyczną tego albumu.
   
Podczas Soundedit ’15 muzyk zaprezentuje wyjątkowy koncert. Wystąpi w doborowym towarzystwie gości specjalnych: Marii Peszek, Leszka Możdżera, Fisza i Emade oraz… Zespołu Voo Voo. Bo jakże mogłoby zabraknąć na scenie tak szanowanego i znanego bandu?!
Po koncercie, podczas uroczystej gali, Wojciech Waglewski otrzyma nagrodę „Człowieka ze Złotym Uchem” w uznaniu za „szczególne dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej oraz kunszt słowa”.


Roger Glover
Urodzony w Walii muzyk, kompozytor i producent. Basista zespołu Deep Purple. Karierę muzyczną rozpoczął na początku lat 60. jako członek zespołów z The Madisons i The Lightnings, z których połączenia w 1963 r. powstała grupa Episode Six. To wtedy rozpoczęła się trwająca do dzisiaj współpraca Glovera z Ianem Gillanem.

W 1969 r. artyści opuścili zespół, żeby dołączyć do nowego składu Deep Purple. Po czterech latach grania z legendarną grupą Glover odszedł z formacji. Wystąpił gościnnie na płytach wielu wykonawców. W latach 70. był producentem płyt m.in. grup Nazareth i Judas Priest. Wspierał także powrót do działalności muzycznej Iana Gillana, produkując pierwszy album jego grupy „Child In Time” z 1976 r. Rok później, w studiu Musicland w Monachium, Glover zarejestrował materiał na swoją drugą solową płytę – „Elements”, w większości instrumentalną suitę o pięciu ziemskich żywiołach.

Pod koniec 1978 r. Glover przyjął propozycję Ritchie’go Blackmore'a i dołączył do grupy Rainbow. Oprócz roli basisty zajął się również produkcją płyt zespołu, a także był współodpowiedzialny za zmianę wizerunku Rainbow na bardziej komercyjny. Po rozwiązaniu Rainbow w 1984 r. Roger przeszedł wraz z Blackmorem do reaktywowanego Deep Purple.

Prace nad płytą „Snapshot” Glover rozpoczął w latach 90. Pierwsze potwierdzone informacje na jej temat pojawiły się w 1999 r. Do współpracy Roger zaprosił m.in. Randalla Brambletta oraz swoją córkę Gillian Glover. Album „Snapshot” wydany pod szyldem "Roger Glover & The Guilty Party Featuring Randall Bramblett" ukazał się we wrześniu 2002 r. nakładem wytwórni Eagle. W 2009 r. premierę miała płyta „Close-Up”, przy której do współpracy Glover ponownie zaprosił Randalla oraz Gillian.

W 2001 r. Roger Glover zagrał gościnnie na płycie „The Deep End Vol. 1” grupy Gov't Mule w coverze „Maybe I'm A Leo” z repertuaru Deep Purple. Ten sam utwór Walijczyk wykonał także z Gov't Mule na legendarnym koncercie zespołu w Nowym Orleanie w 2001 r., gdzie podczas kilkugodzinnego występu z formacją zagrało gościnnie kilkudziesięciu basistów. Zapis koncertu został wydany na płycie DVD.
Cztery lata później Glover wystąpił na płycie „Gillan's Inn” Iana Gillana, a we wrześniu 2006 r. zagrał w kilku utworach na jednym z solowych koncertów wokalisty w Stanach Zjednoczonych. W tym samym czasie Roger brał udział w przygotowaniach debiutanckiego albumu duetu z Deep Purple. Płyta „Red Handed” (solowa płyta córki Rogera) miała premierę w 2007 r.

W czerwcu 2008 r. Roger Glover wziął udział w nagraniu charytatywnego singla „Lucy's Song”, dystrybuowanego w formacie mp3 przez sklep iTunes. Zyski ze sprzedaży utworu zostały przekazane The Linda McCartney Cancer Centre. W 2011 r. ukazał się piąty solowy album artysty zatytułowany „If Life Was Easy”. Dwa lata później Deep Purple wydało długo oczekiwany album studyjny „Now What?!”.
Roger Glover współpracował z wieloma artystami i zespołami produkując ich płyty, m.in.: Elf, Nazareth, Ian Gillan Band, Rory Gallagher, Status Quo, Judas Priest, Rainbow, Deep Purple, David Coverdale, Young & Moody, Michael Schenker Group, Pretty Maids, Dream Theater.

W sobotę – 24 października ­– podczas Festiwalu Soundedit muzyk spotka się z fanami oraz odbierze nagrodę „Człowieka ze Złotym Uchem”, za „całokształt dokonań w dziedzinie produkcji muzycznej”.
25 października (niedziela) Roger Glover z zespołem Deep Purple wystąpi w łódzkiej Arenie. Organizatorem koncertu jest firma Metal Mind Production.


Bob Geldof
Pochodzący z Irlandii wokalista, autor tekstów, pisarz, aktor i okazjonalnie działacz polityczny. Artysta zyskał popularność jako członek irlandzkiej grupy rockowej The Boomtown Rats, która przyczyniła się do rozwoju punk rocka w latach 70. i 80. Geldof napisał takie przeboje jak: „Rat Trap” oraz „I Don’t Like Mondays”. Wokalista jest również współautorem numeru „Do They Know It's Christmas?”. Jest to jeden z najlepiej sprzedających się singli wszech czasów.

Bob wcielił się w rolę Pinky’ego w filmie „The Wall” z 1982 r. Artysta jest również znany ze swoich działań na rzecz zwalczania ubóstwa w Afryce. W 1984 r. Geldof i Midge Ure założyli supergrupę Band Aid, by zebrać pieniądze na zmniejszenie problemu głodu w Etiopii. Muzykom udało się rok później zorganizować koncert charytatywny „Live Aid” oraz kolejne osiem koncertów w roku 2005. Geldof pełni obecnie funkcję doradcy w  organizacji ONE Campaign, założonej przez Bono. Muzyk samotnie wychowuje córkę, dlatego angażuje się również w ruchy związane z prawami ojcowskimi. Artysta został m.in. nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla, otrzymał honorowy tytuł szlachecki od królowej Elżbiety II oraz jest laureatem nagrody „Man Of Peace” przyznawanej za wybitny wkład wniesiony dla międzynarodowej sprawiedliwości społecznej i pokoju.

Geldof został w 1975 r. w Irlandii głównym wokalistą ściśle związanego z nurtem muzyki punk zespołu The Boomtown Rats. W 1978 r. grupa wydała swój pierwszy singiel „Rat Trap”, który stał się numerem jeden w Wielkiej Brytanii. Warto nadmienić, że była to pierwsza piosenka nurtu new wave, która osiągnęła szczyty list przebojów. Rok później zespół zyskał międzynarodową sławę dzięki drugiemu utworowi, który został numerem jeden na Wyspach – „I Don't Like Mondays”. Było to kawałek zarówno udany, jak i kontrowersyjny.

Wokalista opuścił grupę The Boomtown Rats w 1986 r. i rozpoczął karierę solową, opublikował autobiografię „Is That It?”, która stała się bestsellerem. Pierwsze solowe albumy Boba przyniosły ze sobą przeboje „This Is The World Calling” (napisany wspólnie z Dave’em Stewartem) oraz „The Great Song Of Indifference”. Wokalista od czasu do czasu występował z innymi artystami, takimi jak: David Gilmour bądź zespołem Thin Lizzy. Wykonanie utworu „Comfortably Numb” z Gilmourem zostało udokumentowane w 2002 r. na DVD „David Gilmour In Concert”. W 1992 r. Geldof wystąpił na Wembley podczas koncertu „Freddie Mercury Tribute Concert” z członkami grupy Queen. Muzyk wykonał wtedy utwór, który napisał razem z Freddie’m Mercurym – „Too Late God”.

Bob wraz z Bono od 2000 r. poświęca wiele czasu na rzecz kampanii walczącej o redukcję zadłużenia krajów rozwijających się. Zobowiązania Geldofa w tym zakresie (w tym organizacja koncertów „Live 8”) powstrzymywały artystę od publikacji jakiegokolwiek materiału muzycznego, poza wydanym w 2001 r. albumem „Sex, Age & Death”. Po serii koncertów „Live 8” Geldof wznowił swoją karierę muzyczną wydając w 2005 r. zestaw zawierający wszystkie jego solowe albumy zatytułowany „Great Songs Of Indifference - The Anthology 1986 – 2001”. Po premierze tej składanki wokalista ruszył w trasę koncertową.
Dzięki wytwórni Mercury Record artysta nagrał pierwszy od 2001 r. studyjny album – „How To Compose Popular Songs That Will Sell”. Była to piąta solowa płyta w dorobku Geldofa (a jedenasta, jeśli liczyć współpracę z zespołem The Boomtown Rats). Najnowszy album zawiera czternaście nowych kompozycji nagranych wraz z grupą  przyjaciół. Za produkcję krążka odpowiedzialny jest wieloletni współpracownik wokalisty - Pete Briquette. Sir Geldof otrzyma na Festiwalu Soundedit nagrodę „Człowieka ze Złotym Uchem” w uznaniu za „wyjątkowe wykorzystanie muzyki dla pokojowych celów na Świecie”.